سنگ نوشته دامنه کوه خانقاه کوهبنان
سنگ‌نوشته (به عربی: کتیبه) به تخته‌سنگ، کاشی‌کاری یا سطح دیگری گفته می‌شود که معمولاً واقعه‌ای تاریخی بر روی آن کنده‌کاری یا نوشته شده باشد.
در ایران باستان سنگ نوشته بیشتر بر کوهپایه‌ای مشرف بر چشمه سار حک می‌گردیده‌است. سنگ نوشته گاه به دستور شاه کشور، سردار یا والی منطقه نگاشته می‌شد.
کتیبه و کتیبه‌نگاری در اسلام
در جهان اسلام کتیبه‌نگاری در بناهای یادبود، مقبره‌ها، مساجد، مدارس علمیه، بقعه‌ها، عمارات باشکوه، ستون‌ها، و جاهای مناسب دیگر به‌کار می‌رفته‌است و به این ترتیب در این مکان‌ها آثار ارزشمندی از هنر خوشنویسی و کتیبه‌نگاری به اشکال عمودی یا افقی خلق شده و به یادگار مانده‌است. تجزیه و تحلیل این آثار از منظرهای گوناگونِ هنری و موضوعی می‌تواند دریچه‌هایی فراسوی تاریخ، تمدن، و فرهنگ اسلامی بر دیدگان پژوهندگان معاصر بگشاید.
سنگ نوشته دامنه کوه خانقاه
بر سينه ي كوه سياه رنگي در فاصله ي نه چندان دور از خانقاه شیخ ابوسعید ابوالخیر غزلي عرفاني كنده شده است با خط نسخ پخته در ارتفاع حدود سه متري و به اندازه ي ۷۰*۷۵سانتي متر
مشخصات كتابت: حروف (پ) و (چ)با يك نقطه يعني (ب) و (ج) و گاف با يک سركش يعني (ك) درج شده اند.
متن كتیبه و سنگ نوشته برقرار زير است:
هوالفلاح
چو كوه ازتكبر سرافراختن بود بيخ رفعت برانداختن
چوخاك ازتواضع غبارره است به كهل جهان بين توان ساختن
به ميدان غفلت تو را تا به كي روا باشد اسب جفا تاختن
چو در زير خاك است ماواي تو چه حاصل به كاشانه پرداختن
نه هر سنگ دل را مسلم بود مقامات عشاق بشناختن
اگر آتش عشق پيدا شود توان سنگ چون موم بگداختن
كمال تو گردر صلاح تواست صلاح كمال است جان باختن
كتبه العبدكمال بن صلاح في شعبان سنه سبع سنين مائه…
آقای محمدحسين اسلام پناه پژوهشگر كرماني استدلال نموده اند كه اين شعر از كمال خجندی از مریدان شاه نعمت الله ولی می باشد.
