دوشاب شهربابک
دوشاب یا شیره انگور از محصولاتی است که در گذشته نه چندان دور در این روستا تولید می شد. از آنجا که یکی از فراوانترين ميوه ها در اين روستا انگور بوده به همين علت سالانه مقدار زيادي دوشاب در روستا توليد مي شد كه در گذشته به شهرهاي اطراف صادر ميگرديده است. انگورها را در محلي به نام كارخانه يا (كُرِشخانه) تبديل به دوشاب مي كنند . تعداد اين كارخانه ها در روستا زياد است. در روي صخره أي از نوع صخره هايي كه خانه هاي ميمند را در آن كنده اند دو چاله در امتداد هم يكي را بالاتر و ديگري را پايين تر مي كنند قطر اين چاله هاي دايره أي شكل به ۸۰ الي ۱۳۰ سانتي متر مي رسد.عمق چالهْ بالايي به ۳۰ تا ۶۰ سانتي متر و عمق چاله پاييني به ۶۰ الي ۱۲۰ سانتي متر مي رسد . از كف چالهْ بالايي سوراخي به داخل چالهْ پاييني مي كنند .
ابتدا سوراخ را مي گيرند و مقدار زيادي انگور در چالهْ بالايي مي ريزند سپس پاي خود را كاملا شسته و با پاي خود انگور را له مي كنند. پس از له شدن انگور ها سوراخ را باز مي كنند تا آب انگور به چاله پايين برود. در اينجا مقداري خاک مخصوص كه جنس آن از اكسيد آلومينيم است به آب انگور اضافه مي كنند و خوب به هم مي زنند. اين خاک ترشي انگور را از بين مي برد. سپس آب انگور را از اين چاله برداشته و وارد ديگها يا سِطَل هاي بزرگ از جنس مس كه روي اجاق هايي در كنار اين چاله ها قرار دارند، مي ريزند و زير ديگها آتش روشن مي كنند و جوشاندن آب انگور را از شب تا صبح ادامه مي دهند تا به غلظت هاي مخصوصي برسد بدين ترتيب دوشاب به دست مي آيد. انگور روستا بقدري زياد بوده كه برخي از اين كارخانه ها براي مدت ۴۰ شبانه روز بطور مداوم كار مي كرده اند. اما امروزه به علت عدم رسيدگي به باغات و زيانهاي فراواني كه از سيل ديده اند، محصول انگور به مقدار خيلي زيادي كاهش يافته است و درختان مو از بين رفته اند.
