تخت سرتشتک رابر
تخت سرتشتک سرزمینی هموار با پستی و بلندیهای ملایم و پوشیده از چمن زار و برکههای کوچک و چشمههای روان در ارتفاع ۳۶۰۰متری از سطح دریا، که از مرتفعترین نقاط استان کرمان محسوب میشود. تخت سرتشتک ازمناطق ییلاقی ویکی از جاذبههای طبیعی گردشگری بندر هنزا بر فراز کوههای سر به فلک کشیده است. جایی که پوشش گیاهی تمام میشود و هیچ درختی به خاطر ارتفاع زیاد نمیروید.
تخت سر تشتک و هنزاء از متفاوت ترین مناطق گردشگری استان کرمان است و چهره ای مانند مناظر استان های شمالی در این منطقه وجود دارد این مناطق دارای ارتفاعات بسیار کم شیب و ملایم است که پوشیده از گونه های گیاهی مختلف به همراه برکه های کوچک است و ارتفاع این منطقه از سطح دریا ۳۶۰۰ متر است.
این منطقه معمولا در فصل تابستان که به دلیل ارتفاع بالا هوای خنک تری نسبت به مناطق پایین دست دارد مورد استفاده و بازدید گردشگران و علاقه مندان به طبیعت قرار میگیرد.
این تخت که یکی از جلوههای خاص مناطق کوهستانی استان کرمان و شهرستان رابر میباشد در نقطه مرزی شهرستانهای رابر، جیرفت و کرمان قرار دارد و با قرار گرفتن در نقاط بلند آن میتوان موقعیت قلههای بلند استان از جمله لاله زار و کوه هزار را تشخیص داد، منطقهای بکر که به واسطه ارتفاع زیاد و شرایط جوی، بیشتر طول سال خالی از سکنه است.
به دلیل شرایط خاص کوهستانی زندگی در این مناطق عملا عشایری است و از اوایل اسفند ماه تا اواخر تابستان ادامه دارد و به دلیل بارش برف و سرمای هوا منطقه خالی از سکنه می شود.
هر سال از اردیبهشت ماه به بعد این منطقه میزبان عشایری از شهرستانهای جنوبی کرمان است که با حضور سیاه چادرهای عشایر، بوی آتش و زندگی عشایری و نیز جست و خیز و هیاهوی گوسفندان تا اواخر تابستان تخت سرتشتک رابر را که در ۱۲ کیلومتری منتهی الیه جاده بندر هنزاء قرار دارد را به یکی از جالبترین و دیدنیترین نقاط استان کرمان تبدیل کرده است.
این منطقه دست کمی از منظرههای سوئیس و آلپ ندارد و همزمان هم میتوانید برف ببینید و هم سبزی و طبیعت. فراموش نکنید تا آخر شهریور هم که به این منطقه سفر کنید هوای ییلاق تخت سرتشتک عالی ست اما حتما لباسهای گرم همراه خود داشته باشید. البته که برای دیدن این منطقه به ماشینهای آفرود احتیاج دارید و با ماشینهای معمولی نمیتوانید به اینجا سفر کنید.
نکته ای که باید توجه کنید این است که اگر خودروی آفرود دارید بر روی مراتع آنها نروید. این مساله دو دلیل دارد اول اینکه این مراتع محل چرای دامهای این مردم است و شما با این کار به آنها و طبیعت آسیب می زنید. نکته دوم این است که در زیر چمن های این دشت آب جریان دارد و برکه های زیادی در این منطقه وجود دارد که ممکن است شما متوجه وجود آنها در زیر لایه چمن نشوید و می تواند گرفتارتان کند.
